1

                Mazury – lipiec 2012.

                Nie wiesz, dlaczego uległaś Madzie i spakowałaś tą pieprzona walizkę, z którą wylądowałaś na mazurach. Wiedziałaś, że te wakacje, nawet w najmniejszym stopniu nie będą udane. Na zewnątrz panował jeden z tych upałów, których nienawidziłaś, a to pierwszy sygnał świadczący o beznadziejności tego wyjazdu. Dookoła świeciło pustkami. No prawie. W domku obok, tego samego dnia zadomowiła się grupka wyrośniętych facetów. Na spokojnych nie wyglądali więc dawali Ci kolejny powód do szybkiego opuszczenia tego miejsca. Jednak nie mogłaś tego zrobić swojej przyjaciółce, która była dla Ciebie jak siostra, obiecałaś jej te wakacje już dawno. Tylko, że wtedy wyglądało to inaczej. Mieliście przyjechać całą paczką, mieliście się świetnie bawić. Tymczasem czułaś się jak piąte koło u wozu przy Magdzie i Kamilu.

                Z Magdą przyjaźnisz się odkąd dzieliłyście razem pokój w domu dziecka. Tam zawsze trzymałyście się razem i tak było również po opuszczeniu tego miejsca. Zawsze się wspierałyście. Byłyście dla siebie oparciem. Nie wyobrażałaś sobie życia bez niej.

                - Kaśka, idziemy nad wodę, chodź! – krzyknęła z drugiego końca domku.

                - Idźcie sami, później do was dołączę.

                - Nie ma mowy – od razu znalazła się przy Tobie i siłą zaciągnęła na zewnątrz. 

                - Madzia, proszę cię!

                - Nie! Przestań się w końcu tym zamartwiać, było nie wróci! Przyjechaliśmy tutaj dobrze się bawić i tak będzie! Uśmiech proszę – wskazała na Twoja usta, a Ty od razu wykrzywiłaś się je w małym uśmiechu – No! A teraz wskakuj w strój kąpielowy i idziemy.

                Rozłożyłaś koc na drewnianym mostku i położyłaś się na nim w celu opalenia swojego bladego ciała. Spokój nie był Ci dany. W wodzie szaleli Twoi przyjaciele, a nieopodal rozkładali się sąsiedzi.  Strasznie głośno przy tym rozmawiając i śmiejąc się.

                - Kaśka, wskakuj do wody – zawołał Cię Kamil.

                - Nie mam ochoty – nie miałaś ochoty na kąpiele.

                - Jak chcesz – odpłynął do Magdy, a Ty dalej delektowałaś się ciepłymi promieniami słońca jakie ogrzewały Twoje ciało.  Kilka chwil później poczułaś jak coś, a raczej ktoś podnosi cię do góry by następnie wskoczyć z Tobą do wody.

                - Porąbany jesteś? – krzyknęłaś kiedy udało ci się złapać oddech i stanąć na nogi. Cała chmara jego kolegów którzy przyglądali się jego wyczynom zwijając się przy tym ze śmiechu. – Idiota-  burknęłaś i odwróciłaś się od niego by wyjść z jeziora.

                - Nie zgrywaj takiej nietykalnej – zaśmiał się i on.

                - Prosiłam Ci byś wrzucał mnie do wody?  Bo jakoś sobie tego nie przypominam więc odwal się ode mnie.

               

                - Kaśka, nie spinaj się, jesteś na wakacjach – podpłynął do Ciebie Kamil wraz z Magdą, która z trudem powstrzymywała się od śmiechu.

                - Jakiś debil wrzuca mnie do wody, a ty każesz mi się nie spinać?

- Łukasz jestem – rzucił w Twoją stronę z uśmiechem.

– Idę do domku – wkurzona na przyjaciela i niejakiego Łukasza wyszłaś w wody kierując się do waszego tymczasowego miejsca zamieszkania.

- Przepraszam Cie za niego – aż podskoczyłaś kiedy ktoś złapał Cię za ramię i się odezwał – Nie chciałem Cię przestraszyć. Łukasz masz czasem głupie pomysły. W sumie to ma je często – zaśmiał się odrobinę nieśmiało.

-Zauważyłam.

-Krzysiek jestem – podał Ci dłoń.

- Kaśka – odwzajemniłaś gest.

Coś Cię w niej urzekło. Zauważyłeś, że jest podobna do Ciebie. Wyglądała na osobę, która nie jest uradowana byciem w tym miejscu. Z jakiegoś powodu cierpiała. I na pewno nie był to głupi wybryk Łukasza, a coś większego. Zaintrygowała Cię i dlatego postanowiłeś za nią pobiec kiedy wściekła odchodziła znad jeziora.

- Przepraszam Cie za niego – delikatnie chwyciłeś ją za ramię. Zlękła się Twojego dotyku i słów – Nie chciałem Cię przestraszyć. Łukasz masz czasem głupie pomysły. W sumie to ma je często – zaśmiałeś się.

-Zauważyłam.

-Krzysiek jestem – wyciągnąłeś w jej stronę dłoń.

- Kaśka – odwzajemniła gest, a na jej twarzy dało się dostrzec cień uśmiechu.

- Może się przejdziemy? – zaproponowałeś.

- Przepraszam ale chciałabym być sama – spuściła głowę i szybkim krokiem odeszła od Ciebie. Zacząłeś zastanawiać się co zrobiłeś źle? Może powiedziałeś coś nie tak?  

***

najpierw internet. 

teraz wena.

to na górze miało wyglądać inaczej.